حاشیه های روز چهارم جشنواره فیلم فجر 92

آنها که همایون اسعدیان را از نزدیک دیده اند حتی اگر تنها یک برخورد ساده با او داشته باشند می دانند او آدم مودبی است که حتی در برابر سختترین منتقدانش هم با احترام حرف می زند. اسعدیان که در روزهای اخیر یکی دو باری به کاخ جشنواره فیلم فجر آمده است سعی می کند دعوت فیلمسازان برای تماشای فیلمهای آنها را رد نکند و حتی اگر نقدی هم به فیلمها دارد بدون قضاوت نسبت به شخصیت خالق اثر به تماشای فیلم بنشیند.

اسعدیان یکی از معدود سینماگرانی بود که به هنگام نمایش پروژه پرهزینه روح الله شمقدری در جشنواره فیلم فجر با نام «روزگار عشق و خیانت» که بنا بود تصویری از اقدامات صهیونیستی رژیم پهلوی را برایمان عیان کند در سالن حضور داشت اما تنها دقایقی کوتاه از فیلم گذشته بود که لحن شعاری و کاملا کلیشه ای فیلم او را خسته کرده و وی ترجیح داد به جای نشستن در سالن، به لابی برود.

در خدمت و خیانت بارش برف
برف باریدن در شهر تهران آن هم برفی پر و پیمان مانند آنچه طی یکی دو روز اخیر دیده ایم هرچند برای بچه مدرسه ای ها یک پیغام خوب به نام تعطیلی مدارس دارد اما برای اهالی رسانه و آن دسته از سینماگران که آثارشان در این روزها در کاخ جشنواره فیلم فجر اکران می شود موید یک پیام منفی است؛ مساله اینجاست که باریدن برف مترادف است با لیز شدن خیابانها و به دنبال آن تصادفات مختلف که به ایجاد ترافیکی وسیع منجر می شود. ترافیکی که باعث می شود حتی اگر دو ساعت زودتر از موعد نمایش فیلمها هم از خانه بیرون بزنی باز هم دیر جنبیده ای!

بهترین نماها برای شاتر زدن
از آن گذشته از پارکینگ برج تا سالن همایشها مسیری است که باید آن را پیاده بپیمایی؛ این مسیر که بخشی از آن سرباز هم هست به علت جنس سنگهای آن، هنگام بارش برف به شدت لیـــز می شود و کافی است تنها یک گام بلند برداری که با سر به زمین بخوری و خدای نکرده آسیب ببینی. این لیز خوردنها هرچند به خاطره ای منفی نزد لیزخورده بدل می شود اما برای آن دسته از عکاسانی که در محوطه باز برج به دنبال صید تصاویر متفاوت هستند بهترین نماها برای شاتر زدن است! فقط خدا نکند که شاتر زدن هم به لیز خوردن عکاس منجر شود که در آن صورت دوربین عکاسی چند میلیونی دوستان به شدت آسیب دیده و آن گاه است که از هر چه تصویربرداری است دلگیر می شوند.